Johan Muyle

Het MACS organiseert een overzichtstentoonstelling van Johan Muyle, een van de belangrijkste Belgische kunstenaars van zijn generatie. Het werk van Johan Muyle varieert van bescheiden assemblages die hij samen met ambachtslui uit de straten van Kinshasa gemaakt heeft, over monumentale schilderijen die gerealiseerd zijn door afficheschilders uit Mumbai tot gecustomizede motoren. Zijn oeuvre is geïnspireerd door talrijke ontmoetingen en samenwerkingen over de hele wereld. De vaardigheden, geloofsovertuigingen, rituelen, beelden en populaire verhalen die hij tijdens zijn reizen ontdekt, voeden zijn interesse voor het anders-zijn en zijn geloof in een – nochtans verwaarloosd – humanisme. Met gemotoriseerde assemblages, gecodeerde aforismen of performances creëert Johan Muyle enigmatische allegorieën die ons doen stilstaan bij de toestand van de wereld en haar tegenstrijdigheden. Als reactie op de actualiteit neemt hij faits divers en historische gebeurtenissen over en verdraait hij ze, met als doel de ijdelheid van de mens, de wreedheden van regeringen en de hypocrisie van religies en van de spektakelmaatschappij op de korrel te nemen. Hiermee wil de kunstenaar eveneens aantonen dat, zoals Jean-Luc Godard het omschrijft, “beschaving in de volkeren huist”, bijvoorbeeld door revolutionaire en verzetshelden te roemen, die volgens hem vertegenwoordigd worden door ‘de Dwaze Moeders van het Meiplein’ in Argentinië of ‘The Moustache Brothers’ in Myanmar.

De tentoonstelling No Room for Regrets wordt door de kunstenaar zelf beschouwd als een immersief en interactief parcours langs de belangrijkste periodes uit zijn oeuvre. No Room for Regrets opent met de indrukwekkende installatie Rien ne s’y oppose, gemaakt in 2010 voor Le Creux de l’enfer in Thiers en vandaag voor de eerste keer te zien in België. Dit werk neemt de inkomhal van het museum volledig in: drie etalagepoppen zijn uitgedost met attributen die refereren aan verschillende jongerenculturen, en bewegen voort op rails die symbool staan voor het conformisme. Hiermee verwijst de kunstenaar ook naar De parabel van de blinden van Pieter Bruegel. Rien ne s’y oppose benadrukt zo de band tussen de kunstenaar en de Belgische kunstgeschiedenis. Dit luik krijgt een vervolg in de eerste twee zalen van het museum, waar er teruggekeerd wordt in de tijd, met verschillende iconische werken van Johan Muyle, zoals Les Reines mortes (1988), L’Impossibilité de régner (1991) en Angel et Angelo (1992).

De kunstenaar maakt ook handig gebruik van de specifieke kenmerken van de ruimtes. Hij speelt niet alleen met de hedendaagse architectuur van de museumruimte, maar ook met de neoclassicistische elementen van de site van Grand-Hornu. Ne rien dire, ne rien voir, ne rien entendre (1999) of No More Heroes (2011), die op een buitenlocatie geplaatst zijn, resoneren zo op een bijzondere manier met de industriële site, terwijl de brugzaal van het MACS (meer dan 40 meter lang) getransformeerd is in een sculpturengalerij. Op die manier komt er een verbluffende dialoog op gang tussen Le Marteleur (De Smid), een iconisch werk van Constantin Meunier, en de geassembleerde sculpturen die Johan Muyle gemaakt heeft op basis van afgietsels in gips, zoals De Spinario - Le Tireur d’épine (2017).

Voor het slot van de tentoonstelling heeft Johan Muyle het werk Singin’ in the Rain (2008) uitgebreid op maat van de laatste museumzaal. Daarbij heeft hij het accent gelegd op de spektakelwaarde van het werk, wat heeft geresulteerd in een monumentale installatie die assemblage combineert met cinematografie.

Last but not least zal de kunstenaar twee performances houden tijdens de vernissage. De eerste performance, waarbij er een tableau vivant gecreëerd wordt, is een duidelijke knipoog naar L’Amie du magicien (1989). De tweede integreert een evocatie van de gezondheidscrisis waarin we ons sinds de uitbraak van COVID-19 bevinden.

Beide performances zullen gefilmd en vervolgens getoond worden tijdens de tentoonstelling.

Curator: Denis Gielen